صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟

ریسک سرمایه گذاری چیست؟

رابطه بین ریسک و بازده

بر اساس یک اصطلاح رایج در تجارت، قدرت ریسک پذیری بالاتر، بازدهی احتمالی بیشتری در پی خواهد داشت. در واقع میزان بازده، کاملاً با مقدار ریسک مرتبط است؛ اما همان‌طور که در مباحث قبلی ذکر شد، این بدان معنی نیست که صرف کسب بازده بالاتر، ریسک‌های نجومی تقبل کنید!

سرمایه‌گذاری بدون ریسک!

زمانی که شما در دارایی‌هایی با درآمد ثابت سرمایه‌گذاری کنید، تقریباً هیچ‌گونه ریسکی شامل حال شما نخواهد شد. پر واضح است که در چنین شرایطی بازدهی محدودی نیز نصیب شما می‌شود. به همین دلیل افراد ریسک گریز اغلب به دنبال سپرده‌های بانکی هستند تا ضمن کسب بازده حداقلی، اصل سرمایه آن‌ها نیز در معرض خطر نباشد. در این نوع اوراق بهادار، معمولاً اصل و سود سرمایه توسط دولت، بانک مرکزی یا یک نهاد رسمی مالی، تضمین می‌شود. در بسیاری از کشورها درصد سود بدون ریسک، به اندازه نرخ تورم یا کمی بیشتر است تا حداقل سرمایه‌گذاران قادر به حفظ ارزش پول خود باشند. اما در طرف مقابل، سرمایه‌گذاران ریسک پذیر به دنبال تضمین خاصی نبوده و ضمن مدیریت دارایی، خواهان بازدهی بیشتری هستند؛ به طور کلی قانون همیشگی سرمایه‌گذاری این است؛ تقبل ریسک بیشتر، در ازای احتمال کسب بازدهی بالاتر.

نسبت بازده به ریسک

یکی از شاخص‌های مهم و کاربردی در مدیریت سرمایه، نسبت پاداش به ریسک می‌باشد.این نسبت، حاصل تقسیم بازده مورد انتظار به ریسک احتمالی هر موقعیت معاملاتی است.فعالان بازار مالی باید پیش از ورود به سرمایه‌گذاری در هر نوع دارایی، این نسبت را محاسبه نموده و آن را ارزیابی کنند.مقدار این شاخص، بیانگر میزان ارزشمندی سرمایه‌گذاری شما است.در واقع نسبت بازده به ریسک نشان می‌دهد که به ازای در معرض خطر قرار دادن بخشی از سرمایه خود، چند برابر بازده احتمالی کسب خواهید نمود.

حداقل مقدار نسبت پاداش به ریسک

بر مبنای اصول سرمایه‌گذاری منطقی، حداقل مقدار مجاز برای این نسبت، عدد ۱ می‌باشد. بدین معنی که توان ریسک‌پذیری شما در یک موقعیت معاملاتی، باید حداکثر به اندازه بازده مورد انتظار باشد و مقادیر کمتر از ۱ برای این نسبت، اصلاً قابل پذیرش نیست.

اصولاً ورود به چنین معاملاتی صحیح نمی‌باشد زیرا، نسبت به بازده احتمالی ریسک بیشتری را متقبل شده‌اید و چنین رویکردی در بلند مدت، قطعاً به زیان شما خواهد بود. یکی از اصلی ترین کاربردهای نسبت پاداش به ریسک، ایجاد محدودیت برای سرمایه‌گذاران هیجانی با ریسک غیرمنطقی است؛ تا مجبور باشند قبل از ورود به معامله، میان ریسک و بازده خود تناسب معقولی برقرار کنند؛ زیرا رؤیای بدست آوردن سودهای نجومی، منجر به پذیرش ریسک‌های سنگین و نابود کننده‌ای خواهد شد.

نسبت بازده به ریسک بهینه

برخی از مربیان معامله‎گری و بزرگان بازار، پاداش ۲ تا ۳ برابری نسبت به ریسک را، مقدار مناسبی در نظر می‌گیرند.طبق این نظریه، اگر ریسک شما در یک موقعیت معاملاتی ۱۰ درصد است، باید انتظار بازدهی ۲۰ تا ۳۰ درصدی داشته باشید.چنین رویکردی برای رشد سرمایه در بلند مدت مناسب است اما، لزوماً صحیح نیست؛ زیرا تعیین بازده مورد انتظار چند برابری نسبت به ریسک احتمالی، مستلزم شناسایی سود نقدی حداکثری در گزارشات مالی شرکت و در نظر گرفتن اهداف نموداری خوشبینانه می‌باشد که ممکن است به واقعیت تبدیل نشوند.گاهاً به واسطه داشتن چنین تفکراتی، سودهای معقول و در دسترس نیز به خاطر لجاجت و تعصب نسبت به بازدهی آتی سهم، از دست خواهند رفت.به عبارت دیگر، در صورتی که فرد از تجربه و مهارت کافی در معامله‌گری برخوردار نباشد؛ نسبت بازده به ریسک چند برابری، سبب کاهش تعداد معاملات سودده و بروز تفاوت آشکار میان بازده واقعی و مورد انتظار، خواهد شد.

بهتر است در ابتدای شروع به فعالیت در بازار بورس، حداقل عدد ۳ را برای این نسبت در نظر بگیرید.سپس در صورت رشد سرمایه و انجام معاملات موفقیت آمیز در میان مدت، با توجه به استراتژی و شخصیت معاملاتی خود، این نسبت را افزایش داده و به سطح بهینه برسانید. توجه داشته باشید که بالا بودن نسبت بازده به ریسک، به هیچ عنوان ضامن سوددهی شما نخواهد بود و در صورت داشتن استراتژی معاملاتی مناسب و مدیریت سرمایه منطقی، حتی با نسبت ۱ هم می‌توانید معاملات پرسودی را تجربه کنید!

افت سرمایه

سر و کار داشتن با مفهومی تحت عنوان افت سرمایه، بخش اجتناب ناپذیری از فرآیند کاری معامله‌گران حرفه‌ای بازار است. مجموع زیان یک حساب معاملاتی نسبت به سرمایه اولیه و طی دوره زمانی مشخصی را افت سرمایه می‌نامند. به طور مثال، اگر با سرمایه اولیه ۱۰ میلیون تومانی شروع به فعالیت نموده و پس از گذشت ۶ ماه، موجودی حساب ۷ میلیون تومان باشد؛ میزان افت سرمایه شما طی این مدت، ۳۰ درصد خواهد بود!

درصد افت سرمایه، تابع مستقیمی از میزان ریسک هر معامله و سیاست‌های کلی مدیریت ریسک، در خلال انجام معاملات است.در کنار این مفهوم، شاخص دیگری به نام حداکثر افت سرمایه مطرح می‌شود؛ که به معنی بیشترین میزان افت سرمایه، در میان دوره‌های زیان‌ده معاملاتی است. معامله‌گرانی که به هر نحو، درصد افت سرمایه کمتری در کارنامه معاملاتی خود داشته باشند؛ به لحاظ کارایی استراتژی و مدیریت سرمایه، از سطح کیفی بالاتری نسبت به سایرین برخوردارند و به منظور اموری همچون سبدگردانی و …، بیشتر مورد توجه سرمایه‌گذاران غیر متخصص قرار خواهند گرفت.

جبران ضرر

پس از مشخص شدن دلایل و میزان افت سرمایه، نحوه جبران ضررها و بازگشت به مدار سوددهی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بر اساس قوانین ریاضی، زمانی که در یک موقعیت معاملاتی متحمل زیان می‌شویم؛ برای جبران آن باید درصد بیشتری سود کنیم تا، به سرمایه اولیه یا اصطلاحاً نقطه سر به سر برسیم.

به عنوان مثال فردی را در نظر بگیرید که در هر موقعیت معاملاتی از قانون ۳ درصد ریسک و نسبت پاداش به ریسک برابر، پیروی می‌کند. اگر موجودی حساب این شخص ۱ میلیون تومان بوده و ۵ معامله اخیر وی به صورت متوالی زیان ده باشند، میزان افت سرمایه و درصد جبران ضرر او، به شرح جدول زیر خواهد بود.

سرمایه اولیه (تومان)	۱۰۰۰.۰۰۰
% ۳ –	۹۷۰.۰۰۰
% ۳ –	۹۴۰.۹۰۰
% ۳ –	۹۱۲.۶۷۳
% ۳ –	۸۸۵.۲۹۳
% ۳ –	۸۵۸.۷۳۵
مجموع درصد زیان	% ۱۴-
درصد سود لازم برای رسیدن به نقطه سر به سر	% ۱۷+

تلاش مضاعف برای کسب سود بیشتر به منزله رسیدن به نقطه سر به سر، می‌تواند برای بسیاری از معامله‌گران منشأ استرس بوده و منجر به تصمیمات اشتباه شود.در نتیجه داشتن قوانینی برای کنترل و کاهش میزان افت سرمایه، به منظور رشد دارایی‌ها در بلند مدت، الزامی است.

صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟

۱.ریسک گریزی و محاسبه ریسک

بر اساس تئوری مدرن پرتفوی (MPT)، درجه ریسک گریزی بر اساس بازده بیشتر در ازای ریسک بیشتر محاسبه می شود. بازده اضافی مورد نیاز بر اساس انحراف معیار بازده سرمایه گذاری (ROI) مورد محاسبه قرار می گیرد، یا به عبارتی ریشه دوم واریانس می باشد.

درجه ریسک گریزی در بازار به دو حالت در نظر گرفته می شود: یا با ارزیابی صرف ریسک قرار داده شده برای دارایی های ریسکی و یا با قیمت گذاری دارایی های بدون ریسک. به طور کلی، هر چقدر تقاضا برای دارایی های امن و بدون ریسک بیشتر باشد، فاصله میان نرخ بازده دارایی های ریسکی و بدون ریسک بیشتر می شود. در نتیجه، قیمت دارایی های بدون ریسک بیشتر می شود.

تئوری مدرن پرتفوی و ریسک

زمانی که تئوری مدرن پرتفوی معرفی و به تبع آن ریسک تعریف شد- که محاسبه آن انحراف معیار از میانگین بازده بود- محاسبه ریسک، به نظر خیلی غیرمعمول می رسید. اما با گذشت زمان، می ­توان گفت که استفاده از انحراف معیار برای محاسبه ریسک، مورد استفاده ترین ابزار می باشد.

انحراف معیار نشان می دهد که در یک دوره زمانی بازده یک دارایی تا چه حد از میانگین دور شده است. با استفاده از انحراف معیار می ­توان بالا رفتن و پایین آمدن قیمت را از میانگین آن در معاملات بررسی نمود. در نتیجه، سرمایه گذاران با استفاده از همین تکنیک رفتار پرتفوی خود را نیز برای آینده تخمین می زنند.

کسانی که ریسک گریز می باشند، بیشتر تمایل به آن دارند دارایی هایی را برگزینند که انحراف معیار کمی دارند. انحراف معیار کم به این معنا می باشد که قیمت دارایی مربوطه نوسانات کمی را تجربه می نماید و احتمال کمی برای شکست و یا افت قیمت شدید وجود دارد. اما سرمایه گذاران ریسک پذیرتر با انحراف معیار بالا نیز مشکلی ندارند زیرا که این امر می تواند به منزله احتمال دریافت بازده بیشتر برای آنان باشد.

دلیل اینکه چرا اغلب اوقات از انحراف معیار به عنوان نمایشی از ریسک استفاده می کنند این است که انحراف معیار می تواند بدون در نظر گرفتن واحد آن دارایی یا هر چیز دیگر و بدون در نظر گرفتن تناسب آن داده، استفاده شود. به عنوان مثال، انحراف معیار ارتفاع می تواند بر اساس "اینچ" یا " فوت" در نظر گرفته شود در حالیکه انحراف معیار قیمت سهام نیز می تواند بر اساس دولار برای هر سهم در نظر گرفته شود. به غیر از انحراف معیار، می توان از نسبت های معرفی شده دیگر در تئوری مدرن پرتفوی بهره جست. به عنوان مثال، می توان از بتا و یا R2 به عنوان ریسک استفاده نمود.

نقص های ممکن در MPT و ریسک

شاید از شما سوال شود که در گذشته شاهد این بودیم که بعضی از صندوق های سرمایه گذاری مشترک دارای انحراف معیاری بسیار کمی بودند اما در نهایت پولی را از دست داده اند. برای پاسخ به این سوال می توان گفت: دورانی که بازار خوب نیست عموما دورانی کوتاه مدت می باشند و اگر صندوقی دارای انحراف معیار پایینی باشد به این معنا می باشد که در کوتاه مدت نسبت به بقیه پول کمتری از دست می دهد نه اینکه اصلا پولی را از دست نمی دهد. اما در نهایت باید گفت که اطلاعات ریسک نگاهی گذشته نگر دارد و هیچ تضمینی وجود ندارد که آینده هم الگویی همانند گذشته داشته باشد.

یکی دیگر از مباحث موجود این است که انحراف معیار کلا عاملی نسبی است. به عنوان مثال اگر دو شرکت را با هم مقایسه کنیم که یکی از آنها ریسک 5 و دیگری دارای ریسک 10 باشد نمی توان گفت که این مقادیر به صورت کیفی به چه معنایی می باشد. مثلا صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ اگر ریسک 5 را ریسک کمی تلقی کنیم می توان گفت که ریسک 10 می تواند ریسک معمولی باشد. اما اگر ریسک 5 را ریسک بالایی معنا کنیم باید گفت که ریسک 10 ریسکی بسیار زیاد می باشد. به همین علت، بدون داشتن اطلاعات دیگر مثلا اطلاعاتی از قبیل ریسک صنعت، شرکت های دیگر و . نمی توان در مورد ریسک اظهار نظر کرد.

۲.بهم ریختگی صرف ریسک چیست؟

بهم ریختگی صرف ریسک را می توان پدیده ای نامید که می تواند بی قاعدگی بازده بیشتر سهام را نسبت به اوراق قرضه نشان دهد. طی این قرن در ایالات متحده، میانگین بازده اضافی سهام نسبت به اوراق قرضه حدودا 6 درصد می باشد و همیشه فرض بر آن بود که این موضوع نشان دهنده ریسک سهام نسبت به بی ریسک بودن اوراق قرضه دولتی می باشد. اما بعدا مشخص شد که این میزان افزایش در مقدار بازده، تماما به دلیل ریسک سهام نیست و ریسک گریزی سهامداران نیز در این موضوع دخیل می باشد. این موضوع به این معنا می باشد که سهامداران بیش از چیزی که انتظار می رفت ریسک گریز می باشند. و این ریسک گریزی سبب آن می شود که بازده بیشتری را نسبت به نگه داری سهام موجود اتخاذ نمایند.

این موضوع در ابتدای امر یک راز برای جوامع مالی بود. به عقیده برخی از آنان، تفاوت در نرخ بازده بدون ریسک و بازده سهام بسیار بیشتر از چیزی است که ما آن را جبران ریسک به عنوان ریسک گریزی سرمایه گذاران قلمداد نماییم. بنابراین، این تفاوت در بازده باید بسیار کمتر از 6 درصد موجود باشد.

مطالعات بیشتر در این موضوع، منجر به آن شد که توضیحات و دلایل متفاوت­ تری را نسبت به آن به کار بندند به عنوان مثال یکی از دلایل را مسائل کلان اقتصادی قلمداد نمودند و دیگر اینکه چشم انداز سرمایه گذار می تواند به عنوان دلیلی دیگر برای توضیح این موضوع به میان آورده شود.

اما به هر حال و بدون توجه به اینکه چه دلیلی برای این موضوع آورده می شود، اهمیت این موضوع در آن است که سرمایه گذاران برای نگه داری سهام موجود بازده بسیار بالایی را دریافت می نمایند.

چقدر سود خوب است؟

در بخش قبل مفهوم نرخ بهره و ارزش زمانی پول را تعریف کردیم.

حالا ببینیم که یک سرمایه‌گذاری چقدر باید به ما سود بدهد؟

فرض کنیم که فرد قرار است 100 تومان سرمایه گذاری کند.
اگر این پول را در بانک بگذارد، با احتساب سود 20 درصدی، آخر سال 120 تومان دارد.
این 120 تومان می‌شود سود بدون ریسک free risk یا هزینه زمانی پول

حالا اگر تورم هم 20% باشد، منطقی است که فرض کنیم یک سرمایه‌گذاری خوب باید تورم را هم پوشش دهد.

یعنی 20% بیشتر برای تورم سود بگیریم.

پس 20% برای هزینه زمانی پول و 20% برای تورم که یعنی سود 40 درصدی

آغاز داستان ریسک

قبل از ادامه محاسبه، باید ریسک را تعریف کنیم چون هر نوع سرمایه‌گذاری (غیر از سپرده بانکی که بدون ریسک فرض می شود) با ریسک همراه است.

تعریف ریسک: فعلا فرض می کنیم ریسک عدم قطعیت نتیجه سرمایه‌گذاری است.

Risk premium

ما برای این ریسک کردن انتظار پاداش داریم. یعنی اگر قرار است پول ما از دست برود، انتظار سود بیشتری از حالت بدون ریسک داریم.
این یعنی باید بیشتر از 40 درصد سود بگیریم که به ریسکش بی‌ارزد. به این مقدار سود بیشتر صرف ریسک می‌گوییم.

صرف ریسک برای افراد مختلف یکسان نیست.

فردی ممکن است برای ورود به بازار بورس با چشم انداز 50% سود قانع شود. اما پدر همین فرد اگر وعده سود 100 درصدی هم بگیرد یک قران پول وارد بورس نکند و ترجیح دهید پول را در بانک بخواباند یا خانه‌ای بخرد.

با دانستن این مفاهیم، حالا آماده‌ایم که یک تعریف رسمی برای سرمایه‌گذاری داشته باشیم.

تعریف سرمایه‌گذاری

سرمایه‌گذاری صرفنظر از پول امروز برای یک مدت زمان مشخص به منظور دستیابی به پول بیشتر در آینده است که سه مورد زیر را جبران کند

آشنایی با مفهوم صندوق سرمایه‌گذاری

در این مطلب از sdbroker به معرفی انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری و نحوه سرمایه‌گذاری در آن‌ها پرداخته‌ایم و مزایا و معایب هرکدام را به طور دقیق بررسی کرده‌ایم.

صندوق سرمایه‌ گذاری این روزها بیشتر از گذشته بر سر زبان‌ها افتاده‌اند. تنوع در روش‌های سرمایه‌گذاری و سوددهی به‌مراتب بیشتر از سپرده‌های بانکی، باعث شده‌اند بیشتر افراد برای حفظ سرمایه خود و کسب سود از آن، به این صندوق‌ها روی بیاورند.

انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری ، مزایای آن‌ها، نحوه ورود به آن‌ها و بسیاری موارد دیگر، از موضوعاتی هستند که در این مطلب آن‌ها را بررسی خواهیم کرد. اگر قصد سرمایه‌گذاری در این حوزه را دارید اما نمی‌دانید از کجا شروع کنید، مطالب این صفحه می‌تواند راهنمای شما باشد.

بیشتر بخوانید: انواع روش های سرمایه گذاری در بورس

صندوق سرمایه‌گذاری چیست؟

صندوق‌های سرمایه‌گذاری نهادهای مستقلی هستند که تحت نظارت سازمان بورس و اوراق بهادار فعالیت می‌کنند. سرمایه‌گذاران در این صندوق‌ها می‌توانند دارایی خود را قرار داده و با ریسک اندک بهینه‌ترین سود را از سرمایه‌گذاری خود دریافت کنند.

در این صندوق‌ها می‌توانید یک سبد دارایی متنوع از اوراق بهادار و سهام داشته باشید. مزیت صندوق‌های سرمایه‌گذاری در این است که متخصصان این حوزه به‌جای شما سرمایه‌گذاری در بازار بورس را بر عهده می‌گیرند و به‌این‌ترتیب به‌صورت غیرمستقیم می‌توانید در بازار بورس فعال باشید.

این روش برای افرادی مناسب است که زمان یا تخصص کافی برای سرمایه‌گذاری در بازار بورس را ندارند. به‌این‌ترتیب تصمیم می‌گیرند سرمایه خود را در اختیار نهادهای مالی قرار دهند که مجوز فعالیت خود را از سازمان بورس دریافت کرده‌اند. نحوه دریافت سود از این صندوق‌های سرمایه‌گذاری بسته به انواع آن می‌تواند متفاوت باشد که در ادامه به توضیح آن‌ها خواهیم پرداخت.

مزایای صندوق‌های سرمایه‌گذاری

مزایای صندوق سرمایه‌ گذاری می‌تواند بسیار متنوع باشد. در ادامه به مهم‌ترین مزایای این صندوق‌ها اشاره می‌کنیم:

صندوق‌های سرمایه‌گذاری بر اساس چهارچوب‌هایی که سازمان بورس تعیین می‌کند، یک سبد متنوع تشکیل می‌دهند که شامل اوراق بهادار و دارایی نقدی می‌شود. متنوع بودن سبدهای سرمایه‌گذاری باعث می‌شود که ریسک در این زمینه کاهش پیدا کرده و سرمایه‌گذار می‌تواند بابت سود دریافتی خود اطمینان خاطر بیشتری داشته باشد.

صرفه‌جویی در زمان

همان‌طور که در بالاتر نیز اشاره کردیم، صندوق‌های سرمایه‌گذاری برای افرادی که زمان کافی برای یادگیری قوانین و تکنیک‌های بورسی و پیگیری‌های مربوطه را ندارند، گزینه ایده آلی هستند. برای این منظور کافی است صندوق سرمایه‌ گذاری مورد اعتماد خود را پیدا کرده و سرمایه موردنظرتان را در این صندوق قرار بدهید.

مدیریت حرفه‌ای سرمایه

ازآنجایی‌که سرمایه شما در اختیار افراد حرفه‌ای قرار می‌گیرد، مدیریت آن نیز بهترین شکل انجام می‌پذیرد. تحلیلگران و افراد متخصصی که در این صندوق‌ها مشغول به کار هستند، بهترین موقعیت‌ها را برای سرمایه‌گذاری پول شما پیدا کرده و در صورت لزوم در بهترین زمان آن‌ها را می‌فروشند.

صندوق‌های سرمایه‌گذاری علاوه بر این‌که تحت نظر سازمان بورس و اوراق بهادار فعالیت می‌کنند، توسط حسابرس و متولی صندوق نیز تحت نظر بوده و شفافیت قانونی و روشن بودن مراحل سرمایه‌گذاری از ویژگی‌های این صندوق‌ها است.

قابلیت نقد شوندگی بالا

قابلیت نقد شوندگی از ویژگی‌های مثبت این صندوق‌ها است. این مسئله می‌تواند برای بسیاری از افراد در شرایط خاص مالی بسیار مهم باشد. با سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها قادر خواهید بود هر زمان که بخواهید دارایی خود را نقد کرده و در حساب بانکی خود داشته باشید.

شرایط صندوق سرمایه‌گذاری

صندوق سرمایه‌ گذاری باید تحت صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ نظر سازمان بورس و اوراق بهادار فعال باشد. این صندوق‌ها مراحل ویژه‌ای از ثبت تا شروع به فعالیت را طی می‌کنند و بعد از آغاز به فعالیت، هر فردی با هر میزان سرمایه‌ای، می‌تواند در این صندوق‌ها آغاز به سرمایه‌گذاری کند. اما مشخصاً می‌توان گفت که برای هر صندوق، یک میزان حداقلی و حداکثری از سرمایه‌گذاری مشخص می‌شود که در اساسنامه و صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ امید نامه مربوط به آن صندوق به آن اشاره می‌شود.

معمولاً گفته می‌شود خرید حداقل 1 تا 10 واحد برای سرمایه‌گذاری لازم است. همچنین هر فرد می‌تواند میزان مشخصی از دارایی‌های صندوق را خریداری کند که معمولاً برای اکثر صندوق‌ها این میزان، 5 درصد از کل دارایی صندوق است.

واحد (یونیت) صندوق سرمایه‌گذاری

یک اصطلاح رایج در صندوق‌های سرمایه‌گذاری ، واحد یا یونیت است. واحد درواقع کوچک‌ترین جزء از یک صندوق را تشکیل می‌دهد که بر دو نوع است:

واحد سرمایه‌گذاری عادی

بعد از آغاز فعالیت صندوق سرمایه‌ گذاری واحدهای آن با قابلیت ابطال و همچنین غیرقابل‌انتقال بودن منتشر می‌شوند. نکته مهم دیگر این است که صاحبان واحدهای سرمایه‌گذاری آتی در مجمع صندوق دارای حق رأی نیستند.

واحد سرمایه‌گذاری ممتاز

این واحدها پیش از شروع پذیره‌نویسی اولیه صندوق توسط مؤسسان آن خریداری می‌شوند تا سرمایه اولیه برای آغاز به کار صندوق سرمایه‌ گذاری جمع‌آوری شود. این واحدها قابل‌ابطال نیستند اما می‌توان آن‌ها را انتقال داد. صاحبان این واحدها در مجامع صندوق دارای حق رأی هستند.

خرید واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری

زمانی که سرمایه‌گذار واحدهای صندوق را خریداری می‌کند درواقع صدور واحد صورت گرفته است. دو نوع واحد صندوق سرمایه‌ گذاری وجود دارد که نوع اول در بازار بورس غیرقابل معامله است. برای خرید این واحدها باید ثبت‌نام و تائید مدارک هویتی را به‌صورت حضوری یا اینترنتی در وب‌سایت رسمی صندوق سرمایه‌ گذاری به انجام برسانید. برای فروش این واحدها نیز که اصطلاحاً ابطال واحد گفته می‌شود، لازم است به شعب صندوق موردنظر مراجعه کرده و بعد از طی کردن روال مربوطه واحد خود را صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ بفروشید.

البته ممکن است این امکان در برخی از صندوق‌ها برای شما فراهم شده باشد که تنها با پر کردن فرم‌های مربوطه به‌صورت اینترنتی بتوانید واحدهای خود را به فروش برسانید.

نوع دوم به واحدهای صندوق سرمایه‌ گذاری قابل ترید کردن در بورس اختصاص دارد که برای خریدوفروش آن‌ها لازم است کد بورسی فعال داشته باشید. برای ابطال واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس نیز می‌توانید از طریق سامانه معاملاتی خود این واحدها را در بازار بورس به فروش برسانید.

کارمزد خریدوفروش واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری

برای خریدوفروش این واحدها لازم است کارمزدهایی پرداخت شود. این کارمزد بسته به نوع واحد و همچنین نوع صندوق متفاوت است. بر این اساس:

خریدوفروش واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری غیرقابل معامله در بورس با توجه به نوع صندوق می‌تواند متفاوت باشد. برای اطلاع از میزان این کارمزدها باید امید نامه و اساسنامه صندوق را مطالعه کنید. سرمایه‌گذار موظف است در فرآیند خریدوفروش یا همان صدور و ابطال این واحدها، هزینه مربوطه را پرداخت کند.

خریدوفروش واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس ساده‌تر است. کارمزد مربوط به این معاملات توسط سازمان بورس انجام می‌شود. اگر کارمزد خرید یا فروش سهام عادی در بازار بورس را پرداخت کرده باشید، پرداخت این نوع از کارمزد نیز مانند همان است و تفاوت چندانی ندارد.

انواع صندوق سرمایه‌گذاری

صندوق‌های سرمایه‌گذاری روش‌های مختلفی را برای سرمایه‌گذاران ارائه می‌دهند تا سرمایه‌گذار بتواند با بررسی شرایط مختلف، بهترین روش را برای سرمایه‌گذاری دارایی خود انتخاب کند. صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت، صندوق‌های سهامی، مختلط و قابل معامله از انواع صندوق سرمایه‌ گذاری هستند که در ادامه به توضیح بیشتر آن‌ها می‌پردازیم.

صندوق سرمایه‌ گذاری با درآمد ثابت

صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت همان‌طور که از نامشان پیدا است یک سود ثابت را به سرمایه‌گذار پیشنهاد می‌دهند که معمولاً از سود بانکی بیشتر است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری با خرید اوراق مشارکت یا گواهی‌های سپرده بانکی پرداخت این سود را تضمین می‌کنند. چراکه خرید این اوراق معمولاً بین ۳ الی ۴ درصد نسبت به سود رایج بانکی بازدهی بیشتری دارد. این مدل از سرمایه‌گذاری ریسک بسیار پایینی دارد و نسبت به سرمایه‌گذاری سپرده در بانک سود بیشتری را نصیب سرمایه‌گذار می‌کند.

صندوق سرمایه‌ گذاری سهامی

سرمایه‌گذاری سهامی نوعی از سرمایه‌گذاری است که در آن حداقل ۷۰ درصد از دارایی صندوق برای خرید سهام صرف می‌شود. باقیمانده دارایی نیز با توجه به صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ تصمیم مدیر صندوق می‌تواند برای خرید سپرده بانکی یا اوراق مشارکت یا سایر زمینه‌ها صرف شود.

ازآنجایی‌که بخش اعظم دارایی این صندوق‌ها به خرید سهام اختصاص داده می‌شود، نمی‌توان هیچ مقدار درآمد ثابتی را از آن‌ها انتظار داشت. بنابراین ریسک این‌گونه از سرمایه‌گذاری بالاتر است.
ممکن است بپرسید پس چرا برخی از افراد به این‌گونه صندوق‌ها علاقه‌مند می‌شوند؟ پاسخ این است که علاقه‌مندان به بورس عموماً با ریسک در سرمایه‌گذاری به‌خوبی آشنا هستند و آن را جزء جدایی‌ناپذیر یک سرمایه‌گذاری مناسب می‌دانند.

این نوع سرمایه‌گذاری درواقع مناسب افرادی است که زمان و تخصص کافی برای فعالیت در بازار بورس را ندارند و می‌خواهند یک سرمایه‌گذاری مناسب با کمک تحلیل گران حرفه‌ای در این بازار داشته باشند.
در این حالت یک تیم متخصص سبد سهام شما را مدیریت می‌کند و در مواقع لزوم نسبت به خریدوفروش سهام اقدام خواهد کرد. هرچند که در این حالت از یک سود ثابت و تضمینی برخوردار نمی‌شوید، اما به دلیل مدیریت حرفه‌ای می‌توانید سودهای بی‌نظیری در زمان مثبت بودن بورس دریافت کنید. این سودها به‌هیچ‌عنوان قابل مقایسه با سود به‌دست‌آمده از صندوق‌های با درآمد ثابت نیستند.

صندوق سرمایه‌ گذاری مختلط

در صندوق سرمایه‌ گذاری مختلط، دارایی سرمایه‌گذار به دو دسته تقسیم می‌شود که حداکثر ۶۰ درصد آن در سهام و حداقل ۴۰ درصد از آن در اوراق با درآمد ثابت سرمایه‌گذاری می‌شود. این نوع سرمایه‌گذاری نسبت به سرمایه‌گذاری سهامی ریسک کمتری دارد و مناسب افرادی است که روحیه ریسک‌پذیری متوسطی داشته باشند.

نکته مهم در مورد این صندوق‌ها این است که در بیشتر مواقع سود ثابت تضمین‌شده ندارند اما قابلیت نقد شوندگی آن‌ها بالا است.

صندوق سرمایه‌ گذاری قابل معامله

صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله، روی دارایی‌های فیزیکی یا اوراق بهادار سرمایه‌گذاری می‌کنند. این صندوق‌ها ممکن است زیرمجموعه هرکدام از صندوق‌هایی که در بالا توضیح دادیم، قرار بگیرند.

واحدهای سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها در بازار سرمایه نیز می‌توانند خریدوفروش شوند و به دلیل آن‌که فعالیت آن‌ها در بازار بورس صورت می‌گیرد، عملکرد آن‌ها تحت تأثیر این بازار نیز قرار خواهد گرفت. اما وجه مثبت ماجرا این است که خریدوفروش در بازار بورس کمک می‌کند این صندوق‌ها قدرت نقد شوندگی بیشتری داشته باشند.

نحوه سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری

برای شروع سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها باید طبق روالی که صندوق سرمایه‌ گذاری مدنظرتان پیشنهاد می‌دهد، عمل کنید. برخی از صندوق‌ها این امکان را فراهم می‌کنند که بدون نیاز به حضور فیزیکی و تنها از طریق وب‌سایت ثبت‌نام خود را انجام بدهید.

برای نهایی کردن ثبت‌نام خود حتماً باید مدارک شناسایی هویتی مانند شناسنامه یا کارت ملی را همراه داشته باشید. پس باید اسکن این مدارک را از قبل آماده کنید.
توجه داشته باشید که برای خرید واحد صندوق سرمایه‌ گذاری بورسی باید یک کد معاملاتی بورسی هم داشته باشید که در حال حاضر فعال باشد. در این صورت می‌توانید واحد صندوق سرمایه‌ گذاری را مانند سهام‌هایی که به‌صورت عادی در بازار بورس وجود دارند، دادوستد کنید.

کدام صندوق سرمایه‌گذاری برای ما مناسب‌تر است؟

پیش از آن که صندوق موردنظرتان را انتخاب کنید، بهتر است اطلاعاتی در مورد صندوق‌های فعال بازار بورس جمع‌آوری کنید. برای این منظور می‌توانید از وب‌سایت شرکت فناوری بورس به‌عنوان یک مرجع مطمئن کمکبگیرید. پیش از آن‌که انتخاب خود را نهایی کنید حتماً توصیه می‌کنیم اساسنامه و امید نامه مربوط به صندوق موردنظر را مطالعه کنید. همچنین بهتر است در مورد سابقه سرمایه‌گذاری در این شرکت جستجو کرده و میزان بازدهی آن را در دوران فعالیتش بررسی کنید.

به یاد داشته باشید تمام صندوق‌های سرمایه‌گذاری مفید و قابل‌اعتماد هستند. این شما هستید که به‌عنوان فرد سرمایه‌گذار مشخص می‌کنید کدام صندوق برای نیازها و هدف‌های شما مناسب‌تر است. به‌عنوان‌مثال اگر شما فردی با روحیه ریسک‌پذیری بالا هستید توصیه می‌شود که به سراغ صندوق‌های سرمایه‌گذاری در سهام بروید.

این صندوق‌ها عموماً سود نسبتاً خوبی را نصیب سرمایه‌گذاران خود می‌کنند. اما اگر فردی با قدرت ریسک‌پذیری پایین هستید توصیه می‌کنیم که صندوق‌های صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت را انتخاب کنید.
همچنین در حالتی که نقد شوندگی سرمایه اهمیت بالایی داشته باشد، بهتر است به سراغ صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله بروید.

همچنین توصیه می‌شود برای آن‌که سرمایه‌گذاری حرفه‌ای‌تری داشته باشید، به سراغ چند نوع از این صندوق‌ها بروید و ترکیبی از آن‌ها را انتخاب کنید. به‌این‌ترتیب بخشی از سرمایه شما به صندوق‌های با درآمد ثابت اختصاص می‌یابد که به معنی تضمین بخشی از سود سرمایه‌گذاری است.

از طرف دیگر می‌توانید کمی هم ریسک کنید و صندوق‌های مختلط یا سهامی را انتخاب کنید. این صندوق‌ها سودهای بیشتری را در زمان مساعد بودن بازار به سمت کیف پول شما روانه می‌کنند.

توجه داشته باشید که نحوه چیدن یک صندوق و ترکیب آن با روش‌های مختلف سرمایه‌گذاری، یک عملکرد حرفه‌ای است و به‌اصطلاح ساخت پرتفوی نام دارد. پرتفوی مجموعه‌ای از دارایی‌های شما است که هرکدام در یک بخش سرمایه‌گذاری شده‌اند. داشتن یک پرتفوی قوی و متنوع کمک می‌کند سود بیشتری از سرمایه‌گذاری در بازار بورس و صندوق‌های مربوطه داشته باشید.

صندوق‌های سرمایه‌گذاری انتخاب‌های جذابی هستند که فعالیت در بازار سرمایه را به‌شدت بیشتر کرده و سرمایه‌گذاران از همه صنفی را به سمت خود کشیده‌اند. تنوع موجود در این صندوق‌ها به سرمایه‌گذاران خرد و کلان اجازه می‌دهد که حق انتخاب داشته و متناسب با اهداف و نیازهای خود، بهترین گزینه را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کنند. کارگزاری سرمایه و دانش برای شما این امکان را فراهم می‌کند که با قرار دادن سرمایه خود در صندوق این شرکت، از کمک یک تیم باتجربه و باسابقه درخشان بهره‌مند شده و یک سرمایه‌گذاری کم ریسک و پربازده داشته باشید.

ریسک سرمایه گذاری چیست؟

معمولا هنگامی که از کلمه ریسک استفاده میشود ناخودآگاه به یاد خطر می افتیم، حال آنکه همواره ریسکها نشاندهنده خطرات و دربردارنده مفهوم منفی نیستند بلکه منظور از ریسک، عدم اطمینان از آینده است و بسیاری از مواقع ممکن است ما خود را در معرض ریسکهایی قرار دهیم تا به فرصتهای مثبت پیش رو دست یابیم. بنابراین ریسک هر دو مفهوم منفی و مثبت را در بردارد. در این بحث میخواهیم با ریسکهای سرمایه گذاری، انواع آنها و معیارهای سنجش ریسکهای سرمایه گذاری بیشتر آشنا شویم. به این منظور اول لازم است ریسک سرمایه گذاری را به خوبی بشناسیم.

ریسک سرمایه گذاری چیست؟

ریسک سرمایه گذاری

ریسک سرمایه گذاری می­تواند به عنوان احتمال وقوع ضرر نسبت به بازده مورد انتظار هر سرمایه گذاری خاص تعریف شود. به بیان ساده­تر، این معیار میزان عدم اطمینان از دستیابی به بازده طبق انتظارات سرمایه­ گذار است. این میزان نتایج غیرمنتظره است که باید تحقق یابد. ریسک یک مولفه­ مهم در ارزیابی چشم ­انداز یک سرمایه گذاری است. بیشتر سرمایه­ گذاران ضمن سرمایه گذاری، وجود ریسک کمتر را مطلوب می­دانند. (1)

ریسک سرمایه گذاری عمدتا شامل ریسک بازار است اما به آن هم محدود نمی­شود. هرچند ریسک سرمایه گذاری تقریبا به انواع سرمایه گذاری ­ها مربوط می­شود اما می توان با ایجاد تنوع در سرمایه گذاری و با ایجاد افق بلند مدت برای سرمایه گذاری، بروز ریسک­های احتمالی در این خصوص را کاهش داد. (2)

بررسی انواع ریسک­های سرمایه گذاری

ریسک بازار

ریسک بازار یعنی احتمال ضرر در مبلغ سرمایه گذاری شده؛ یعنی احتمال این­که وجوه سرمایه گذاری شده هرگز به سرمایه­ گذار بازگردانده نشوند. (1)

ریسک سهام

ریسک نرخ بهره

ریسک ارزی

ریسک نقدینگی

ریسک نقدینگی خطر عدم توانایی فروش اوراق بهادار با قیمت مناسب و تبدیل شدن به پول نقد است. با توجه به نقدینگی کمتری که در بازار وجود دارد، ممکن است سرمایه­گذار مجبور شود اوراق بهادار را با قیمتی بسیار پایین­تر بفروشد، بنابراین نقدینگی او ارزش خود را از دست می­دهد. (2)

ریسک تمرکز

این ریسک، خطر از دست­دادن مبلغ سرمایه گذاری شده است هنگامی که سرمایه­گذار تنها در یک مقوله­ی خاص، سرمایه گذاری کرده است. اگر ارزش بازارِ مقوله­ی خاص، کاهش یابد، سرمایه­گذار در معرض خطر تمرکز قرار گرفته و تقریبا کل مبلغ سرمایه گذاری خود را از دست می­دهد. (2)

ریسک اعتباری

صادرکننده اوراق قرضه ممکن است با مشکلات مالی روبرو شود، به همین دلیل ممکن است نتواند سود یا اصل سرمایه را به سرمایه­گذاران اوراق بپردازد، بنابراین تعهدات خود را به­طور پیش فرض نپذیرفته است و اعتبار اوراق قرضه صادر شده به خطر می ­ افتد. (2)

ریسک سرمایه گذاری مجدد

این ریسک، خطرِ از دست دادن بازده بالاتر از اصل یا درآمد به دلیل پایین بودن نرخ بهره را شامل می­شود. در نظر بگیرید وثیقه­ای که نرخ بهره­اش تا 7درصد بتواند بالا رود درصورتی­که اصل آن دارای نرخ بهره­ی 5 درصدی باشد و باید با این نرخ بهره سرمایه گذاری شود، بنابراین فرصتی برای کسب بازده بالاتر از دست خواهد رفت. (2)

ریسک تورم

این ریسک خطر از دست­دادن قدرت خرید است زیرا به دلیل تورم بالا، سرمایه گذاری نمی تواند بازده­ای بالاتر از میزان تورم کسب ­کند. تورم، بازده ­ها را از بین می­برد و قدرت خرید پول را پائین می­ آورد. اگر بازده سرمایه گذاری کمتر از تورم باشد، سرمایه­ گذار در معرض خطر تورم بالاتری قرار می­گیرد. (2)

ریسک افقی

به دلیل وقایع شخصی مانند از دست دادن شغل، ازدواج، یا خرید خانه و. ریسک کوتاه شدنِ افقِ سرمایه گذاری وجود دارد که به آن ریسک افقی گفته می­شود.(2)

ریسک طول عمر

این ریسک به معنای خطر افزایش پس­انداز یا سرمایه گذاری­های ویژه­ افراد بازنشسته یا نزدیک به افراد بازنشسته است. (2)

ریسک سرمایه گذاری خارجی

به معنای خطر سرمایه گذاری در کشورهای خارجی است. اگر کشور به طور­کلی در معرض سقوط تولید ناخالص داخلی، تورم زیاد یا ناآرامی­های داخلی باشد، سرمایه گذاری باعث از دست دادن پول و سرمایه خواهد شد. (2)

ریسک تجاری

ریسک تجاری یا ریسک کسب و کار یعنی قرار گرفتن شرکت یا سازمان در معرض عواملی که باعث شده سود شرکت کاهش یافته و یا منجر به شکست سازمان بشود. هرچیزی که توانایی یک شرکت را در دستیابی به اهداف مالی خود تهدید کند، ریسک تجاری محسوب می­شود. اکثر شرکت­ها با اتخاذ استراتژی مدیریت ریسک، به کاهش اثرات ریسک تجاری در سازمان خود می‌پردازند.

معیارهای سنجش ریسک سرمایه گذاری

ریسک یا احتمال ضرر را می­توان با استفاده از روش­های آماری که پیش­بینی کننده­ های تاریخی ریسک و نوسانات سرمایه گذاری هستند، سنجید. در این­جا با مهم­ترین معیارهای متداول برای سنجش ریسک سرمایه گذاری از جمله انحراف معیار، ارزش در معرض خطر یا Var ، معیار بتا، نسبت شارپ، نسبت مربع آر و. آشنا خواهیم شد. (3)

شاخص انحراف معیار (استاندارد)

این شاخص، پراکندگی داده­ها را از مقدار مورد انتظار آن اندازه­ گیری می­کند. انحراف معیار، در تصمیم­ گیری در خصوص سرمایه گذاری به­ کار برده می­شود. انحراف معیار نشان می­دهد که میزان بازگشت فعلی، چه مقدار از میزان بازده عادی تاریخی مورد انتظار خود در حال انحراف است. به­ عنوان مثال بورسی که دارای انحراف معیار بالا است، نوسانات بالاتری را تجربه می­کند و بنابراین، دارای سطح بالاتری از ریسک سرمایه گذاری در سهام است. (3)

نسبت شارپ

این نسبت، برای محاسبه­ نسبت بازده اصلاح شده با ریسک، مورد استفاده قرار می­گیرد. جهت اندازه­گیری این صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ معیار، نرخ بهره­ بدون ریسک در یک سال را از بازده سالانه­ یک سهم کسر کرده، سپس حاصل را بر انحراف معیار بازده آن سهم در دوره­ بررسی تقسیم می­کنند. (3)

شاخص بتا

این شاخص یکی از معروف­ترین معیارهای سنجش ریسک است. بتا میزان ریسک سیستماتیک را در یک اوراق بهادار خاص یا یک صندوق سرمایه گذاری یا یک پورتفوی سهام نشان می­دهد. بتا مشخص می­کند که یک سرمایه گذاری در مقایسه با کل بازار چه میزان بی ­ثبات­ تر و نوسان پذیرتر است. بتای بیشتر از یک یعنی سرمایه گذاری در سهام موردنظر از ریسک بیشتری نسبت به بازار برخوردار است و بتای کمتر از یک یعنی ریسک دارایی نسبت به بازار کمتر است. (3)

شاخص ارزش در معرض خطر یا Var

یک شاخص آماری است که برای ارزیابی سطح ریسک مالی در یک شرکت و یا پورتفوی سرمایه گذاری در دوره زمانی مشخص استفاده می­شود و با سه متغیر: میزان ضرر بالقوه، احتمال رخداد ضرر بالقوه و بازه­ زمانی اندازه­گیری می­شود. اگر شرکتی اعلام کند که ارزش در معرض خطر روزانه­ خرید و فروش شرکت در سطح اطمینان 95درصد، 200 میلیون دلار است یعنی تنها در 5 مورد از 100 مورد معامله در روز ممکن است زیانی بیش از 200 میلیون دلار برای آن شرکت رخ دهد. (3)

شاخص مربع آر ( R-squared )­

این شاخص یک سنجه­ آماری است که نشان­ دهنده­ میزان درصد پورتفوی یک سرمایه گذاری یا نوسانات قیمتی در اوراق بهادار است و می­تواند با تغییرات در شاخص الگوبرداری توضیح داده شود. مقادیر مربع R ، از صفر تا صد متغیر است. (3)

مدیریت ریسک­های سرمایه گذاری

هرچند ریسک­هایی در سرمایه گذاری وجود دارند، اما این ریسک­ها قابل کنترل و مدیریت هستند. روش­های مختلفی برای مدیریت ریسک­های سرمایه گذاری وجود دارند که شامل موارد زیر هستند:

متنوع سازی

این روش شامل گسترش سرمایه گذاری در دارایی­ های مختلف ماند سهام، اوراق قرضه و املاک و مستغلات و. است. تنوع را می­توان در دارایی­های گوناگون به­دست آورد؛ به عنوان مثال سرمایه گذاری در بخش­های مختلف هنگام سرمایه گذاری در سهام

سرمایه گذاری مداوم (میانگین)

سرمایه گذاری مداوم یعنی سرمایه گذاری مقادیر کم در فواصل زمانی منظم که سرمایه­ گذار بتواند سرمایه گذاری خود را به طور متوسط و میانگین حفظ نماید. او بعضی اوقات زیاد و گاه کم خرید می­کند و به این ترتیب، قیمت اولیه سرمایه گذاری را حفظ می­کند. با این­حال اگر سرمایه گذاری در قیمت بازار بالا رود، او کل سرمایه گذاری را به دست می ­آورد.

سرمایه گذاری بلندمدت

این نوع سرمایه گذاری، بازده بیشتری را نسبت به سرمایه گذاری های کوتاه­ مدت فراهم می­کند. اگرچه نوسانات کوتاه ­مدت در قیمت اوراق بهادار وجود دارد، اما قیمت آن­ها معمولا هنگام سرمایه گذاری در یک افق طولانی ­تر (5، 10، 20 ساله) افزایش می­یابند. (2)

مدیریت ریسک به دو دسته­ گسترده تقسیم می­شود: ریسک سیستماتیک و ریسک غیرسیستماتیک.

ریسک سیستماتیک

این ریسک بر کل امنیت بازار تاثیر می­گذارد. خطر ریسک سیستماتیک مربوط به کل بازار بوده و غیرقابل پیش­بینی و غیرقابل تفکیک است. به آن ریسک غیر قابل حذف نیز می­گویند؛ با این­حال، ریسک سیستماتیک را می­توان با احاطه و غلبه بر تاثیر آن کاهش داد. به عنوان مثال، تحولات سیاسی یک ریسک سیستماتیک است که می­تواند بر بازارهای مالی متعدد مانند اوراق قرضه، سهام و ارز تاثیر بگذارد. یک سرمایه ­گذار باید بتواند با اتخاذ تصمیمات مناسبی همچون خریدهای معقول از میان گزینه­ های قرار داده شده در بازار، در برابر این نوع ریسک از سرمایه­ خود محافظت نماید. (3)

ریسک غیرسیستماتیک

این نوع ریسک که به آن «ریسک مشخص یا ریسک حذف شدنی» نیز اطلاق می شود، با یک شرکت و یا صنعت خاص مرتبط است. همچنین به عنوان ریسک متنوع نیز شناخته می­شود و می­توان آن را از طریق متنوع­ سازی دارایی­ها کاهش داد. این ریسک، یک ریسک ذاتی برای سهام و یا یک صنعت خاص است. اگر صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ یک سرمایه­ گذار سهام نفت بخرد، در این­صورت او ریسک مربوط به صنعت نفت و خود شرکت نفت را بر عهده می­گیرد.

به ­عنوان مثال، فرض کنید یک سرمایه ­گذار مایل است در یک شرکت نفت سرمایه گذاری ­کند و در عین حال او معتقد است که افت قیمت نفت بر شرکت تاثیر می­گذارد. ممکن است سرمایه­ گذار با خرید سهام صرف ریسک در سرمایه‌گذاری چیست؟ در شرکت­های خرده ­فروشی یا هواپیمایی، به دنبال کاهش خطراز طریق متنوع ­سازی باشد. به هرحال اگر او از مسیری استفاده کند تا خود را از قرارگرفتن در معرض صنعت نفت محافظت کند، برخی از خطرات را کاهش می­دهد. در پورتفویی که به خوبی تنوع سازی شده باشد، ریسک غیر سیستماتیک بسیار اندک است و به همین دلیل از آن صرف نظر می­شود و اصولا ریسک چنین پورتفویی تنها تحت عنوان ریسک سیستماتیک قابل بررسی است. (3)

جمع بندی و نتیجه گیری

همان­طور که دیدیم، ریسک سرمایه گذاری، عدم اطمینانِ از دست دادن مبلغ سرمایه گذاری شده است. همه­ سرمایه گذاری­ها میزان مشخصی از خطر ضرر را به همراه دارند اما با درک بهتر و متنوع­ سازی ریسک، سرمایه گذاری مداوم و بلندمدت، سرمایه ­گذار می­تواند این ریسک­ها را مدیریت کند. با مدیریت بهتر ریسک، سرمایه گذار می­تواند ثروت مالی خوبی داشته باشد و اهداف مالی خود را برآورده سازد. بسیاری از سرمایه­ گذاران تمایل دارند تمرکز خود را صرفا بر روی بازده سرمایه گذاری کنند و نگرانی برای ریسک سرمایه گذاری ندارند.

اقدامات ریسکی که در مورد آن­ها در این مقاله صحبت کردیم می­تواند باعث ایجاد تعادل در معادله­ بازگشت ریسک شود. یک خبر خوب برای علاقمندان سرمایه گذاری این است که شاخص­های بررسی شده در بالا، همگی از قبل محاسبه شده و در تعدادی از وب­سایت­های مالی قرار داده شده و در دسترس هستند. به علاوه، این شاخص­ها در بسیاری از گزارش­های تحقیق سرمایه گذاری نیز قرار داده شده­ اند و به راحتی قابل استفاده هستند.